Όλοι οι επισκέπτες του χωριού εφέτος, άκουσαν σίγουρα για το «Μονοπάτι των Νερόμυλων». Όσοι δε από αυτούς είχαν την περιέργεια να το επισκεφτούν, γνώρισαν σίγουρα μία μεγάλη έκπληξη. Περπάτησαν σε μία νέα διαδρομή ακριβώςστην καρδιά του χωριού, παράλληλα με τοκεντρικό ρέμα (το Αηλιόρεμα ή το ρέμα Μεγάλης Βρύσης) και απόλαυσαν τη φυσική ομορφιά του υδάτινου στοιχείου ενώ παράλληλα γνώρισαν τη θέση τριών νερόμυλων που λειτουργούσαν στο παρελθόν, εκμεταλλευόμενοι τα πλούσια χειμωνιάτικα νερά της ρεματιάς. Στο μονοπάτι μπαίνει κανείς είτε από την είσοδο που βρίσκεται σε μία παλιά πρόσβαση που υπήρχε προς το ρέμα (κάτω από το Λιβάδι) στο Κάτω Μαχαλά, είτε από την πάνω της Μεγάλης Βρύσης. Υπάρχει επίσης και μία ενδιάμεση πρόσβαση  που έγινε κοντά στην πλατεία (στο πάρκο Αλκιβιάδη δίπλα στο Λιβάδι), προκειμένου το μονοπάτι να είναι  ευκολότερα επισκέψιμο από περισσότερους επισκέπτες.

Σε όλη τη διαδρομή υπάρχουν τεμπέλες, κατευθυντήριες αλλά και ενημερωτικές προκειμένου να γνωρίζει ο επισκέπτης την ονομασία των τριών νερόμυλων από τους οποίους μπορεί να περάσει. Η πάνω είσοδος του μονοπατιού είναι στο σημείο που βρίσκεται το παλιό πέτρινο γεφύρι της μεγάλης βρύσης και είναι σκεπασμένο σήμερα από τον κοινοτικό δρόμο. Λίγο παρακάτω βρίσκεται ο Μύλος του Σφεντζούρη, που είναι ο νεότερος, ο περισσότερο γνωστός και ο καλύτερα διατηρημένος από τους τρεις. Ελάχιστοι μάλλον γνωρίζουν ότι τα νερά, από τον μύλο του Σφεντζούρη οδηγούνταν προς έναν άλλο (τέταρτο) μύλο, αυτόν του Σακαρέλλου, που βρισκόταν λίγο παρακάτω. Ακούσαμε ότι από τον μύλο αυτό δεν σώζονται ούτε τα χαλάσματα και για τον λόγο αυτό δεν έγινε κάποια προσπάθεια αποκάλυψής του. Βρέθηκε μόνο ένα μικρό τμήμα από το αυλάκι που κάποτε οδηγούσε τα νερά εκεί. Λίγο παρακάτω το μονοπάτι περνά με γεφυράκι στην αριστερή πλευρά της ρεματιάς και συνεχίζει να κατηφορίζει πλάι-πλάι με το νερό. Ένα ακόμα γεφυράκι χρειάστηκε να γίνει και στο πλατάνι που βρίσκεται κοντά στο υδραγωγείο του Δράκου,προκειμένου το μονοπάτι να βγει στον ασφάλτινο δρόμο.

Το κάτω τμήμα του μονοπατιού ξεκινά στην απέναντι πλευρά του δρόμου, με μία τσιμεντένια σκάλα που αποκαλύφθηκε δίπλα ακριβώς από τον κομμένο κορμό της πανύψηλης λεύκας που κάποτε χαρακτήριζε το πέρασμα αυτό της ρεματιάς. Η διαδρομή συνεχίζει αριστερά και παράλληλα με την ρεματιά μέχρι που φτάνει σε μία παλιά απότομη λίθινη σκάλα  που οδηγεί στα χαλάσματα του μύλου Γιαννακάκη. Καθαριζοντας τον μύλο διαπιστώθηκεπως σώζεται το τσιμεντένιο βαράρι (ή μυλοβάγενο), το κωνικό βαρέλι στο οποίο έπεφτε το νερό. Παλιά η πρόσβαση με τα μουλάρια στο νερόμυλο του Γιαννακάκη γινόταν από την κάτω πλευρά, το παλιό μονοπάτι όμως εκεί έχει καταστραφεί με τα χρόνια απότο ρέμα. Για το λόγο αυτό η νέα διαδρομή μετατοπίστηκε εσωτερικά.Κατηφορίζοντας φτάνουμε πάνω από τον μύλο του Παρεδροθόδωρου. Στο σημείο αυτό δημιουργήθηκε μία διασταύρωση προκειμένου ο επισκέπτης εάνθέλει να περάσει με ξύλινα γεφυράκια το ρέμα και να βγει στο πάρκο τουΑλκιβιάδη και από εκεί είτε να ανέβει τα σκαλιά του Λιβαδιού προς την πλατεία,είτε να πάρει το περιμετρικό της πλατείας μονοπάτι, κάτω από την μάντρα πουείχε κλείσει τα τελευταία χρόνια και επ’ ευκαιρίας διανοίχθηκε πάλι καιπλακοστρώθηκε.

Αν αντί προς την πλατεία, κατευθυνθεί ο επισκέπτης προς τον Κάτω Μαχαλά, περνά μπροστά από τα χαλάσματα του μύλου του Παρεδροθόδωρου και βλέπει το τσιμεντένιοβαράρι  που σώζεται. Διαπιστώσαμε πως παραμένει ανέπαφη και η κάτω αίθουσα του μύλου, το ζωριό (ή ζουριό) απ’ όπου έβγαινε τονερό, αλλά δεν είναι φυσικά επισκέψιμη. Συνεχίζοντας τον κατήφορο, ο επισκέπτης διασταυρώνει ξανά το ρέμα με 3 ξύλινα γεφυράκια σε μία περιοχή πολύ όμορφη, μέσα στο πράσινο αλλά που όμως χρειάζεται κάποια επέμβαση για την απομάκρυνση σκουπιδιών και την αποκατάσταση του αγωγού αποχέτευσης. Το μονοπάτι στη συνέχεια ακολουθεί  έναν παλιό τσιμενταύλακα και βγαίνει στο κάτωάκρο του στο δρόμο που οδηγεί από την πλατεία στον Κάτω Μαχαλά.